نقش هواپیماهای ATR در تحقق هدف افزایش پروازهای کوتاه‌برد

نیاز داریم تعداد پرواز را درفرودگاه‌ها افزایش دهیم و لذا برای تحقق چنین هدفی با رویکرد گسترش شبکه پرواز ، به‌طورحتم با توجه به متوسط شعاع عملیاتی داخل کشور ، نیازمند هواپیمای کوتاه‌برد منطقه‌ای هستیم . هواپیماهای ATR ، ماهیتا در دسته نوع هواپیماهای کوتاه‌برد یا منطقه‌ای هستند . از این نوع هواپیماها با هدف برقراری شبکه پروازی کوتاه و پرواز به فرودگاه‌های کوچک که بافت اجتماعی اقتصادی کم‌‌تراکمی دارد ، استفاده می‌شود و نقش اتصالی از فرودگاه‌های بزرگتر به فرودگاه‌های کوچکتر را برعهده دارند . در حال حاضر ، حدود ٥٤ فرودگاه توسط شرکت‌ فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران اداره می‌شوند که فقط از ١٥‌درصد ظرفیت آنها استفاده مفید می‌شود . در واقع ما نیاز داریم تعداد پرواز را در فرودگاه‌ها افزایش دهیم و لذا برای تحقق چنین هدفی با رویکرد گسترش شبکه پرواز ، به‌طورحتم با توجه به متوسط شعاع عملیاتی داخل کشور ، نیازمند هواپیمای کوتاه‌برد منطقه‌ای هستیم . فرودگاه‌هایی نظیر جهرم ، لامرد ، جیرفت ، نوشهر و سبزوار نمی‌توانند به صورت روزانه پذیرای هواپیماهای باریک‌پیکری چون ایرباس باشند و نیازمند هواپیماهای کوتاه‌برد زیر ١٠٠نفره هستند تا از این طریق فرکانس پرواز هفتگی یا روزانه آنها افزایش توجیه‌پذیر داشته باشد . هواپیماهای ATR‌ یکی از ایمن‌ترین هواپیماهای دنیا هستند فارغ ازبررسی‌های عملیاتی ، فنی و تجاری این هواپیما ، نادیده‌گرفتن ایمنی حاصل ازتکنولوژی هواپیمای ATR، نوعی بی‌انصافی است . گرچه ازنظر نگارنده ، هواپیماهای جت منطقه‌ای کوتاه‌برد ، می‌توانست عملکرد بهتری برای کشور داشته باشد ؛ اما اگر از هواپیمای ATR درشبکه پروازی مناسب نسبت به نیاز مناطق ، بهره‌برداری مطلوب انجام شود ، صرفه اقتصادی بالایی برای کشور خواهد داشت ، چراکه این هواپیما نیازمند تجهیزات فرودگاهی آنچنانی نیستند و پذیرش و ترخیص مسافر و بار درحداقل زمان ممکن انجام می‌شود . درنظر داشته باشید ، فرودگاه‌های کوچک کشورمان تجهیزات لازم عملیات فرودگاهی برای پذیرش هواپیماهای باریک‌پیکر یا پهن‌پیکر را ندارند و شرکت‌های هواپیمایی ناچارند برای چنین عملیاتی ، خود آن خدمات را با تجهیز ایستگاه‌ها عرضه کنند . بنابراین بهترین گزینه استفاده از هواپیماهای کوچک و کوتاه‌برد منطقه‌ای است . البته درفرودگاه‌هایی که تجهیزات مستقر است ، این هواپیما نیازی بدان نداشته که خود در هزینه تمام‌شده عملیاتی تأثیرگذار است و موجب افزایش بهره‌وری هواپیما می‌شود . فراموش نکنیم قرارداد خرید هواپیمای ATR چون هواپیماهای بویینگ و ایرباس ، حاصل عینی و غیرقابل انکار برجام هستند . وقتی تحریم بودیم ، قطعات هواپیما را  از بازار سیاه می‌گرفتیم هواپیماهایی که ثبت غیرنظامی می‌شوند ، دارای سند C of A هستند . سندی که صلاحیت پرواز آنها را تأیید می‌کند . این به این معناست که هرهواپیمایی که درکشور پرواز می‌کند ، استاندارد‌های ایمنی لازم را دریافت کرده است. موضوعی که شاید کمتر به آن پرداخته می‌شود ، اما درنظرگرفتن حداقل و حداکثر در ایمنی پرواز است . سن هواپیما گاهی می‌تواند استانداردهای ایمنی پرواز را به حداقل برساند . در روزهای تحریم عمر ناوگان هوایی ما بالا رفته بود و قطعات هواپیما مستهلک می‌شدند . در هواپیماهای با عمرطولانی یکی ازمشکلات اصلی ، کمبود قطعات است . قطعات این هواپیماها تولید نمی‌شدند و تحریم‌ها موجب می‌شد که ارتباط ما با شرکت مادر قطع شود . طبعا این موضوعات موجب کیفیت ، سوابق و مستهلک‌بودن قطعات را تحت‌تأثیر قرار می‌داد و این امر مستقیما، ضریب ایمنی پرواز را کاهش می‌داد .    آرمان بیات - کارشناس حمل‌ونقل هوایی