کنوانسیون بین‌المللی تاسیس صندوق بین‌المللی جبران خسارت
| موقعیت: | فرانسه |
کنوانسیون بین‌المللی تاسیس صندوق بین‌المللی جبران خسارت ۱۹۷۱
این کنوانسیون که در سال ۱۹۷۱ بنیانگذاری شد، در سال ۱۹۷۴ تحت عنوان«قانون کشتیرانی تجاری» در انگلستان به رسمیت شناخته شد. این کنوانسیون در واقع مکمل کنوانسیون مسئولیت مدنی ۱۹۶۹ است، زیرا کنوانسیون مسئولیت مدنی از بعضی موارد ناقص است و بعضی از اشخاص در شرایطی نمی‌توانند خسارت ناشی از پاکسازی محیط‌های آلوده دریایی را جبران کنند.
چون میزان محدودیت در آن کنوانسیون ناکافی، است زیرا
- ممکن است ادعاهای ناشی از ریزش نفتی عظیم را تحت پوشش قرار ندهد.
- به علاوه مالک کشتی ممکن است بر اساس این کنوانسیون مسئولیت مدنی دلایل دفاعی محکمه پسندی داشته باشد و یا
- بیمه‌گر او ورشکست شده باشد.
این‌گونه اشخاص می‌توانند دعوای خود را از طریق این کنوانسیون پیگیری کنند، در سه وضعیت زیر اقامه دعوی تحت مقررات این کنوانسیون ممکن نیست:
۱- در جایی که ریزش نفتی از جنگ، مخاصمات، جنگ داخلی یا شورش به وجود آمده باشد.
۲- در جایی که ریزش نفتی از یک کشتی دولتی که فعالیت‌های تجاری انجام نمی‌دهد، به وجود آمده باشد.
۳- در جایی که خواهان قادر نیست ثابت کند خسارات وارده از ریزش نفتی کشتی مشخصی به وجود آمده است. اگر خواهان خود عمداً باعث ریزش نفتی شده و بخواهد مسئولیت خود را کاهش دهد، صندوق از خود رفع مسئولیت خواهد کرد.
در سایر موارد مسئولیت پیش‌بینی شده در این کنوانسیون ۴۵۰ میلیون فرانک طلا برای هزینه‌های پاکسازی است.
علاوه بر موارد فوق با تأسیس این صندوق قصد بر آن بوده است تا مالکان کشتی‌ها و بیمه‌گرانشان تحت عضویت کنوانسیون مسئولیت مدنی قرار دارند بتوانند از پوشش این صندوق نیز استفاده کنند.
این کنوانسیون طی پروتکل‌های سال‌های ۱۹۷۶ و ۱۹۹۰ مورد بازنگری قرار گرفته است.
| |
