پروتکل راجع به آلودگی دریایی ناشی از اکتشاف و استخراج از فلات قاره

پروتکل راجع به آلودگی دریایی ناشی از اکتشاف و استخراج از فلات قاره

اعضای «کنوانسیون منطقه‌ای کویت برای همکاری درباره حمایت از محیط زیست دریایی در برابر آلودگی» و امضاکنندگان «پروتکل همکاری منطقه‌ای برای مبارزه با آلودگی ناشی از نفت و سایر مواد مضره در موارد اضطراری» با آگاهی از مواد ۷۶، ۱۹۷، ۲۰۸، کنوانسیون ۱۹۸۲ ملل متحد در مورد حقوق دریاها و با وقوف از خطراتی که آلودگی ناشی از اکتشاف و استخراج از فلات قاره بر محیط زیست دریایی و بهداشت انسان دارد و نیز مشکلات ناشی از آن در منطقه دریایی تحت صلاحیت ملی خود و با آگاهی از لزوم انجام اقداماتی بیشتر و مشخص‌تر در جهت پیشگیری و جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از اکتشاف و استخراج بستر و زیربستر دریا و با توجه به تعهدات موجود خود به موجب حقوق بین‌الملل و به منظور اجرای بند «ب» از ماده ۳ و ماده ۷ و ماده ۱۹ کنوانسیون منطقه‌ای کویت ... پروتکلی تحت عنوان «پروتکل راجع به آلودگی دریایی ناشی از اکتشاف و استخراج از فلات قاره» مشتمل بر یک مقدمه و ۱۵ ماده در تاریخ ۲۹ مارس ۱۹۸۹ در کویت به زبان‌های عربی، انگلیسی و فارسی تنظیم و امضا گردید و هر سه متن از اعتبار واحد برخوردار هستند. کشور ما بر اساس ماده مصوب ۱۳۷۰/۷/۲ به آن ملحق شده است. شایان ذکر است که نماینده کشور ما نیز یکی از امضاکنندگان این پروتکل بوده است. کویت کشور امانت‌دار این پروتکل می‌باشد و اسناد تصویب، پذیرش، موافقت یا الحاق نزد آن کشور سپرده می‌شود.

بر اساس این پروتکل دولت‌های متعاهد در بخش‌هایی از منطقه پروتکل که تحت صلاحیت آنها قرار دارد، کلیه اقدامات لازم برای پیشگیری، کاهش و جلوگیری از آلودگی ناشی از عملیات دریایی را با در نظر گرفتن بهترین تکنولوژی موجود و قابل توجیه به لحاظ اقتصادی معمول می‌دارند.

همچنین دولت‌های متعاهد منفرد و مشترک در بخش‌هایی از منطقه دریایی که در قلمرو صلاحیت آنها واقع است کلیه اقدامات لازم را به منظور مبارزه با آلودگی دریا ناشی از عملیات دریایی به عمل خواهند آورد و هر دولت متعاهد مراقبت خواهد کرد که در منطقه پروتکل تحت صلاحیت آن دولت،‌هرگونه فعالیت نفتی بر اساس پروانه انجام گیرد که در آن بنا به تشخیص مرجع ذیصلاح دولتی، شروط لازم برای حمایت محیط زیست دریایی و نواحی ساحلی قید شده باشد و مرجع ذیصلاح دولتی، رعایت قوانین و مقررات مربوط وضع شده توسط مراجع دولتی را از متصدی خواهد خواست و اختیار خواهد داشت که اقدامات لازم را برای ضمانت اجرایی آنها به عمل آورد و هر دولت متعاهد باید مراقبت نماید تا عملیات دریایی تحت صلاحیت آن دولت هیچگونه مانع غیرموجهی برای کشتیرانی قانونی، ماهیگیری یا هر فعالیت دیگر که بر اساس معاهدات دوجانبه یا چند جانبه و یا بر مبنای قوانین بین‌المللی انجام می‌گیرد ایجاد نکند و در انتخاب محل استقرار تأسیسات، توجه لازم به خطوط لوله و کابل‌های موجود معمول گردد و همچنین باید به ضرورت حمایت از مناطق دارای اهمیت اکولوژیکی و فرهنگی ویژه توجه کافی مبذول دارد.

طبق این پروتکل دولت‌های متعاهد می‌بایست کلیه تدابیر عملی را جهت اطمینان از تحقق موارد ذیل معمول دارند:

۱- متصدیان در همه اوقات وسایل و ابزاری که در شرایط مطلوب کاری باشند در تاسیسات دریایی خود در دسترس خواهند داشت تا خطرات ناشی از آلودگی اتفاقی را طبق روش صحیح میادین نفتی یا هر شیوه صنعتی مربوط دیگر، به حداقل برسانند و موجبات تسهیل اقدام سریع در صورت بروز آلودگی اضطراری را فراهم آورند.

۲- به کارگیری هر دستگاه یا وسیله‌ای که به عنوان بخشی از تاسیسات دریایی باشد، مشروط به انجام آزمایش قبلی و تایید مراجع ذیصلاح دولتی یا نماینده وی و همچنین بازرسی دوره‌ای طبق روش میادین نفتی با هر شیوه صنعتی مربوط دیگر خواهد بود.

۳- فوران گیرها و سایر وسایل ایمنی طبق روش صحیح میادین نفیتی یا هر شیوه صنعتی مربوط دیگر به صورت دوره‌ای توسط متصدی یا از طرف وی آزمایش خواهد شد و تمرینات لازم در مورد کارکرد آنها متناوباً انجام خواهد گرفت.

۴- تاسیسات دریایی بالای سطح آب باید طبق رویه کشتیرانی بین‌المللی به چراغ و سایر ابزار اعلام خطر، که در شرایط مطلوب کاری نگهداری شده‌اند، مجهز باشند و این چراغ‌ها و تجهیزات نیز باید طبق عرف کشتیرانی بین‌الملللی مورد استفاده قرار گیرد.

۵- همه شاغلین در عملیات دریایی باید طبق روش صحیح میادین نفتی قبلاً آموزش دیده باشند و یا به آنها آموزش لازم داده شود و هر فردی که اولین بار برای اشتغال در تاسیسات دریایی استخدام می‌شود باید یک دوره آشناسازی را طی کند و یک دستورالعمل حاوی تعلیمات مربوط به روش‌های اضطراری نیز باید در اختیار او گذاشته شود.