کنوانسیون آتن مربوط به حمل مسافران و اثاثیه آنها از طریق دریا

کنوانسیون آتن مربوط به حمل مسافران و اثاثیه آنها از طریق دریا

با توجه به توسعه روزافزون حمل و نقل در عرصه‌های بین‌المللی و گسترش دامنه آن به موازات توسعه تکنولوژی ، جامعه جهانی یکسری مقررات جامع و متحدالشکل در زمینه حمل و نقل مسافر و اثاثیه آنها را وضع کرد که اولین مقررات بین‌المللی در این خصوص در آوریل ۱۹۶۱ با عنوان «مقررات بین‌المللی در یکنواخت کردن پاره‌ای از مقررات مربوط به حمل مسافر از طریق دریا» است.

پس از یک دوره ۱۳ ساله از اجرای این کنوانسیون و ضرورت انطباق آن با مسائل روز جامعه، کنوانسیون دیگری تحت عنوان «کنوانسیون آتن مربوط به حمل مسافران و اثاثیه آنها از طریق دریا» مشتمل بر یک مقدمه و ۲۸ ماده در آتن تنظیم و به تصویب سازمان بین‌المللی (ایمو) رسید.

این کنوانسیون شامل هرگونه حمل و نقل بین‌المللی می‌شود که:

الف: کشتی پرچم یکی از کشورهای متعاهد به این کنوانسیون را برافراشته باشد، یا در آن کشور به ثبت رسیده باشد.

ب: قرارداد حمل در یکی از کشورهای متعاهد به این کنوانسیون منعقد گردیده باشد.

ج: محل عزیمت یا مقصد بنا به قرارداد در یکی از کشورهای متعاهد به این کنوانسیون واقع باشد.

بر اساس این کنوانسیون متصدی حمل مسئول زیان وارده در نتیجه فوت یا آسیب شخصی مسافر و تلف یا خسارت وارده به اثاثیه است، به شرطی که حادثه وارده که منجر به چنین زیانی شده باشد، در جریان حمل و نقل اتفاق افتاده باشد و از تقصیر یا اهمال متصدی حمل یا کارگزاری و یا نمایندگان وی که در چارچوب قرارداد استخدام خود عمل کرده‌اند، ناشی شود و اگر اجرای حمل یا بخشی از آن به یک مجری حمل واگذار شده باشد، متصدی حمل کماکان مسئول خواهد بد.

مسئولیت متصدی حمل در صورت فوت یا آسیب شخصی به مسافر تحت هیچ شرایط از ۷۰۰/۰۰۰ فرانک در هر حمل تجاوز نخواهد کرد و مسئولیت متصدی حمل برای تلف یا خسارت وارده بر اثاثیه کابین (اثاثیه همراه مسافر در کابین) در هیچ شرایطی بیش از ۱۲۵۰۰ فرانک برای هر مسافر و در هر حمل نخواهد بود و مسئولیت متصدی حمل برای تلف یا خسارت وارده بر اثاثیه بجز موارد فوق‌الذکر در هیچ شرایطی بیش از ۱۸/۰۰۰ فرانک برای هر مسافر و هر حمل نخواهد بود. هرگونه دعوای خسارت ناشی از فوت یا آسیب شخصی وارده برای مسافر یا تلف یا خسارت وارده بر اثاثیه بعد از ۳ سال مشمول مرور زمان خواهد بود و مهلت آن از:

الف: در مورد آسیب شخصی از زمان پیاده‌شدن مسافر

ب: در مورد فوتی که در جریان حمل به وقع پیوسته و منجر به فوت مسافر پس از پیاده شدن وی گردیده است، از زمان فوت مشروط بر اینکه این مدت افزون بر ۲ سال از تاریخ پیاده شدن مسافر نباشد.

ج: در مورد تلف یا خسارت وارده بر اثاثیه از زمان پیاده‌شدن یا از زمانی که می‌بایست پیاده شدن انجام می‌گرفته است، هر کدام که دیرتر باشد.

به موجب این کنوانسیون هیچ‌گونه مسئولیتی برای جبران خسارت ناشی از یک سانحه هسته‌ای به وجود نمی‌آید.

تصویب، تایید، پذیرش یا الحاق به این کنوانسیون از طریق تودیع سند رسمی به همین مضمون به دبیرکلی سازمان دریانوردی بین‌المللی انجام می‌پذیرد.