داستان های مجید و باخی - چراغ راهنمایی

 

به نام خدایی که بچه ها را دوست دارد

 

 

یه روز توی زمستون  /  مجید شاد و خندون

می خواست بره مدرسه  /  بخونه حساب و هندسه

اما تو اون روز خوش  /  مامان مجید شد ناخوش

گفت به مجید باهوش  /  حرفامو تو بکن گوش

 

 

آماده باش پشت در  /  نگیر بهانه مادر

بابا آید به سویت  /  برو مدرسه راحت

مجید آماده آنجا  /  شد منتظر بابا

آرام آرام آهسته  /  از انتظار شد خسته

مجید شاد و خندون  /  اومد توی خیابون

 

 

نه احتیاط نه دقت  /  دوید و رفت روی خط

مجید یادش رفته بود  /  مامان چی بهش گفته بود

اینکه توی خیابون  /  خطر هستش فراوون

اون پسر سر به هوا  /  ندید چراغ راهنما

وسط خیابون که رسید  /  بوق ماشین ها رو شنید

 

 

می خواست که برگرده عقب  /  اما دیگه چاره ندید

اون مجید سر به هوا  /  از ترس می کرد سر و صدا

گریه می کرد و زاری  /  شیون و بی قراری

به دور و بر نگاه می کرد  /  باخی جونو صدا می کرد

صدایی از پشت سر  /  گفت به مجید ، ای پسر

 

 

گفت عبور از خیابون  /  دقت می خواد فراوون

مجید منم ،‌ باخی جون  /  دوستدار خوب قانون

بیا بریم کناری  /  که خیلی کار داری

 

 

قانون میگه همیشه  /  وقتی چراغ سبز میشه

از روی این خط کشی  /  پاتو عقب میکشی

چون ماشینای بسیار  /  می خوان برن سر کار

 

 

زرد میگه با دقت  /  با آرامش و فرصت

پشت خط آروم بایست  /  بهتر از این ،‌ کاری نیست

قرمز میگه خبر دار  /  ماشینو زود نگه دار

آدما خیلی آسون  /  رد میشن از خیابون

 

 

تو جاده های ایرون  /  ماشین میره فراوون

راننده با کلی بار  /  در کامیون هست سوار

با بودن چراغی  /  چراغ چشمک زنی

در گوشه ای از جاده  /  می گه که ،‌ ای راننده

 

 

منم زرد پر خطر  /  با احتیاط بار ببر

آروم برو آرومتر  /  با احتیاط بیشتر

تا که پریشون نشی  /  گیج و پشیمون نشی

تا بچه ها از جاده ها  /  برن به سوی خونه ها

 

 

خب ای مجید با هوش  /  حرفمو تو کردی گوش ؟

چراغ راهنمایی رو  /  هیچ وقت نکن فراموش

چراغ زرد ، تو جاده ها  /  میگه آهای ،‌ ای بچه ها

آرومتر آهسته تر  /  بیاین به سوی جاده ها

 

 

حالا مجید و باخی  /  از روی این خط کشی

به راحتی و خندون  /  رد می شن از خیابون

ما بچه های ایرون  /  با هوشیم و مهربون

با احتیاط و آروم  /  رد می شیم از خیابون