آیین نامه کارهای دریایی ایران - بخش اول : کلیات
نام لاتین: | General |
فصل اول - قوانین کلی
الف) از آنجایی که آیین نامه های فنی ، تاسیسات گسترده ای را پوشش می دهند ، ممکن است در عمل به مواردی برخورد شود که توضیحات ذکر شده در این آیین نامه برای برنامه ریزی ، طراحی ، ساخت ، نگهداری یا تعمیر یک سازه منفرد خاص در بندر یا لنگرگاه کافی نباشد. همچنین امکان دارد که در آینده طی فرآیند توسعه و نوآوری ، موارد جدیدی اضافه شوند. بنابراین در ارتباط با مواردی که هیچگونه تصریحی در استانداردهای فنی معتبر وجود ندارد ، می توان از روش های مناسب دیگری به جز آنچه در استانداردهای فنی ارایه شده استفاده نمود. بهره مندی از این روش ها باید پس از اطمینان از ایمنی سازه به وسیله ابزارهای مناسبی همچون مدل های آزمایشگاهی یا محاسبات عددی قابل اعتماد صورت گیرد. (بر اساس موارد اصلی استانداردهای فنی)
ضریب ایمنی ، نمایه ای است که درجه ایمنی را به صورت کمی نشان می دهد. این ضریب در خلال آزمایش ها و فعالیت های میدانی تعیین می شود تا عدم قطعیت در عوامل گوناگون را جبران نماید. در این نوشته ، ضرایب ایمنی نمایه هایی هستند که بر اساس تجارب حاصل برای ایمنی کافی تحت شرایط استاندارد به دست آمده اند. در برخی موارد ویژه و بر اساس شرایط ، ممکن است کاهش منطقی مقادیر ضرایب ایمنی قابل قبول باشد اما در این هنگام ضروری است که تصمیم گیری با استفاده از قضاوت محتاطانه بر اساس شواهد و دلایل محکم افراد صاحب نظر و با تجربه انجام شود.
۲- تعاریف
الف) مواد خطرناک : این عبارت با توجه به ماهیت مواد می تواند از جانب متولیان مختلف ، تعاریف متفاوتی داشته باشد که به هرحال باید با تعامل کارفرمای هر پروژه ، نسبت به تعریف دقیق آن اقدام نمود.
ب) تراز مبنا برای کارهای اجرایی : تراز استاندارد آب که هنگام اجرا توسعه و نگهداری بنادر و تاسیسات لنگرگاه ها استفاده می شود و برابر با تراز مبنای نقشه دریایی می باشد. در مورد تاسیسات بنادر و لنگرگاه ها در دریاچه ها و رودخانه ها که تاثیر کشندی کمی وجود دارد به منظور حصول اطمینان از بهره برداری ایمن از بندر یا لنگرگاه مد نظر ، تراز مبنا برای کارهای اجرایی باید با بررسی شرایط حدی تراز آب پایین که ممکن است حین فصل خشکسالی رخ دهد ، تعیین گردد.
ج) شناور خیلی بزرگ : یک کشتی باری با وزن مرده ۱۰۰/۰۰۰ تن یا بیشتر ، به جز در موارد کشتی های حامل LPG یا LNG که در این موارد ظرفیت ناخالص کشتی ، ۲۵/۰۰۰ تن یا بیشتر می باشد.
د) کشتی مسافری : یک شناور با ظرفیت ۱۳ مسافر یا بیشتر را کشتی مسافری گویند.
ر) قایق تفریحی : کرجی تفریحی ، قایق موتوری یا شناور دیگری که برای ورزش یا سرگرمی استفاده می شود.
در هر حال سعی شده است حتی الامکان تعاریف اصطلاحات براساس کاربرد در متن آیین نامه ارایه گردند.
۳- استفاده از یکاهای تفسیر SI
فصل دوم - تراز مبنا برای کارهای اجرایی
نکات فنی
سازمان بین المللی هیدروگرافی (IHO) پایین ترین کشند نجومی (LAT) را به عنوان مبنای بین المللی نقشه دریایی اتخاذ نموده و توصیه هایی بر این اساس به بخش های هیدروگرافی در کشورهای مختلف جهان در ژوئن ۱۹۹۷ صادر نموده است. پایین ترین کشند نجومی به صورت پایین ترین تراز آبی تعیین می شود که در حالت ترکیب شرایط میانگین جوی و شرایط امکان پذیر نجومی کلی رخ دهد. در عمل ، سطوح کشندی با استفاده از ضرایب هارمونیک به دست آمده از حداقل یک سال داده مشاهداتی ، برای حداقل ۱۹ سال محاسبه می شود و سپس پایین ترین تراز آب در این دوره به عنوان پایین ترین کشند نجومی فرض می گردد.
فصل سوم - نگهداری
تفسیر
ب) تاسیسات بنادر و لنگرگاه ها به طور کلی باید در یک دوره طولانی مدت برای خدمات دهی باقی بماند و در طول این دوره کارکردهای مورد نظر این تاسیسات باید حفظ گردد. بنابراین ضروری است که نه تنها هنگام طراحی اولیه به این مساله توجه نمود ، بلکه باید پس از شروع بهره برداری از تاسیسات ، نگهداری مناسب از آنها به عمل آید.
ج) داده های جامعی در ارتباط با نگهداری (ویژگی شناسی ، بررسی ها ، کنترل ها ، ارزیابی ها ، ترمیم ، کارهای تقویتی و غیره ...) باید ثبت شده و در شکل استاندارد ذخیره شود. داده های نگهداری ذخیره شده به صورت سیستماتیک ، اطلاعات ضروری پایه برای انجام ارزیابی مناسب از سطح سلامت تاسیسات مورد نظر و اجرای نگهداری و ترمیم آنها می باشد. همچنین این داده ها ابزار مفیدی برای ارزیابی کلی خرابی تاسیسات بوده و برای بررسی امکان کاهش هزینه دوره عمر تاسیسات مناسب می باشند.
د) هنگام طراحی یک سازه ، ضروری است تا به سامانه نگهداری آینده توجه کافی گردد و نوع مصالح و سازه های مورد استفاده به گونه ای انتخاب گردد تا نگهداری در آینده به آسانی قابل اجرا باشد و در عین حال باید این جنبه ها را در طراحی جزئی مد نظر قرار داد.
نکات فنی
ب) در ارتباط با فرآیندهای نگهداری ، ایده مناسب این است که برای هر سازه یک برنامه نگهداری مرتب شود که در طی آن عواملی چون شکل سازه ، گرایش سازه به خرابی و درجه اهمیت آن بررسی شده و سپس بر اساس این برنامه فعالیت های نگهداری اجرا گردد.
ج) در ارتباط با موارد اساسی و عمومی مرتبط با نگهداری به راهنمای نگهداری و ترمیم سازه های بندر و لنگرگاه مراجعه شود.
| |